Dames 1 1949. Staande v.l.n.r.: P. Peereboom, P. Modder, J. Dekker, H.Kroeske,(scheidsrechter), T. Goesinne, A Zeegers,
G. Dekker, G. Goesinne en H. Hoed. Knielend: L.Brammer, W. Tol en A. Tol.

Als je wat wilt weten over de handbal bij Vrone uit de periode 1943-1964, dan moet je het niet hebben van archieven. Dan nodig je de dames Annie Kloosterboer en Annie Gilles uit, en de verhalen, beschreven door beiden, zijn schier onuitputtelijk.

De handbalafdeling zag tijdens de sombere bezettingsjaren in 1943 de dageraad. De heer W.Tol had verkering met Wich Hoogland en samen met de heer K.Zeegers besloten zij Vrone te verrijken met een heuse handbalafdeling. Annie Gilles is vanaf het begin betrokken geweest bij de handbal, terwijl Annie Kloosterboer in 1948 als aspirant lid werd. 
  
In het begin bestond het eerste elftal voor een groot gedeelte uit "stadse" meiden. In die jaren was het nog omkleden geblazen in een achteraf-je in het huis van de heer A.Hoogland, naast de huidige RABO-bank, om vervolgens de Bovenweg over te steken en met z'n elven het gehele voetbalveld incl. de grote doelen te bespelen. Handbal was toen dan ook nog een open sport, niet gehinderd door taktiek of gecirkel.

Peilsnel promoveerde het 1e handbalelftal naar de distictsklasse en dat was niet zomaar wat in die dagen. Als je eerste werd in je afdeling moest je vervolgens in een promotie-poule bewijzen dat je een waardig promovendus was. Dat lukte het eerste damesteam in 1947. Vervolgens moesten zij dus handballen in Amsterdam, Bussum, Amersfoort en nog verder. Dat hielden zij vol tot 1953 toen degradatie spookte.
Dit was ook het jaar dat Vrone-handbal een herenteam kreeg. Het herenhandbal was echter geen lang leven beschoren bij Vrone. Twee jaar later werd het alweer opgeheven. De reden waarom was op z'n zachtst gezegd markant. De meeste mannelijke leden kwamen uit het katholieke Zuideinde en konden zoveel vrouwelijk schoon, zoals dat bij Vrone ronddartelde, niet weerstaan. Er ontstonden heel wat verkeringen tot gruwel van meneer de Pastoor. Hij sprak alras de ban uit over het handballen van zijn mannelijke onderdanen bij Vrone en toen was het gauw gedaan met het heren-handbal.

De sfeer was erg goed, ook in relatie tot de voetbalafdeling. Eigenlijk kon je niet van een aparte afdeling spreken want handbal was volledig geïntregeerd. De speelsters verzorgden bijv. de voorwedstrijden van het 1e en 2e voetbalelftallen, waardoor het bestuur regelmatig met boete's werd geconfronteerd. Wat was er aan de hand. Vrone had in die dagen slechts één kleedhok en we weten allemaal hoeveel tijd vrouwen nodig hebben voor hun garderobe. Daardoor begonnen de voetbalwedstrijden regelmatig te laat en dat werd in die tijd flink beboet. (fl 0.85)

Het secretariaat was inmiddels overgenomen door Annie Gilles die dit tot 1959 heeft volgehouden. Dirk Klinkhamer zwaaide vanaf 1946 de scepter en de handbal kende een prachtige periode. In 1953 werd er competitie gespeeld door 1 senioren-damesteam, 1 senioren-herenteam, 1 junioren team, 3 aspiranten teams en 1 welpenteam. Voeg daarbij het feit dat Annie Kloosterboer vanaf 1953 alle aspiranten, junioren en welpenteams trainde, elk elftal afzonderlijk en de succesformule is compleet. 

Annie Kloosterboer had een scherp oog voor talentjes en omdat sommigen nog niet de speelgerechtigde leeftijd hadden, werd er door haar wat "gefikst" met de spelerspasjes (ja, toen al). In 1957 deed, naast het gebruikelijke "elf-handbal", het "zeven-handbal" zijn intrede. Dit wordt gespeeld met zeven mensen en wel in de zaal. Als lokatie voor de thuiswedstrijden had Vrone de beschikking over de veilinghal in Alkmaar.Een trouwe supporter was Anton Kramer. Iedere zondag was hij aanwezig in de veilinghal om zijn "cluppie" te zien handballen. "Koppiesstik" mee en maar mekkeren, zoals iedereen hem wel kende bij Vrone.

Een andere getrouwe was Hein Gerritsen. Als hem gevraagd werd wat hij van de wedstrijd vond was het blijmoedige antwoord: "Handbal scheelt mij niet zoveel, maar die mooie benen, he". Alras verwierf hij zich faam als de Billenknijper.

Dan nu een opsomming van alle kampioenteams door de hele handbalperiode:

• 1947 Dames 1
• 1948 Dames 1 (ongeslagen)
• 1958 Dames 1 Zaal en Aspiranten A
• 1960 Aspiranten B Veld, Aspiranten C Veld
• 1961 Aspiranten B+C veld en zaal
• 1962 Aspiranten B+C veld en zaal

Het eerste damesteam behaalde in 1961 de bovenste plaats in hun afdeling maar moesten dit afstaan omdat ze niet genoeg eerste elftal speelsters hadden. De reden hiervoor lijkt tijdloos te zijn. Er waren geen junioren die wilden spelen tussen de inmiddels toch wel wat ouder wordende dames. En verkering en sport lijkt ook wel niet samen te gaan.

De dames van de handbal waren een reislustig gezelschap. Uitstapjes waren eerder regel dan uitzondering. Sportieve uitwisselingen vonden plaats in Duitsland, Belgie en Frankrijk. Weekendjes, doorgebracht in Emmen, Vaals, Ameland, Vlieland, Schoorl en Bakkum zorgden voor een fantastische sfeer. En denkt niet dat er gevegeteerd werd op de Vronekas. De dames zorgden zelf voor de centjes. Chocolade inpakken voor Ringers bv. De eerste keer aten ze zich volledig misselijk en rond. Daarna lieten ze het snoepen wel. Dan was er nog het "Persilemmertjes" sparen en nieuwjaarswensen ophalen. Een bloeiend bedrijf dus.

In 1962 stopte Dirk Klinkhamer met zijn handbalactiviteiten. Dit kwam natuurlijk als een mokerslag bij heldere hemel, want nu kwam echt alles terecht op de schouders van Annie Kloosterboer. Typen stencillen, trainen, ze was altijd te vinden op het Vrone-complex. Geen wonder dat zij in september 1963 bedankte voor de eer. Het frappante was dat het hoofdbestuur onmiddelijk de zaak wilde opheffen. Omdat er toch nog wel mensen waren die wilden handballen stelden de heren C.Bos, P.Zeegers en mevr. De Ruyter zich als bestuur beschikbaar. Nog geen jaar later besloot het bestuur definitief tot opheffing. Ongelooflijk als je bedenkt dat er twee jaar eerder nog 73 leden handbalden.

In 1971 kreeg het ter ziele gegane handbal nog even een stuiptrekking omdat kersverse nieuwbouwers het wel aardig vonden als hun dorp een handbalclub had. Toen er om een bestuur gevraagd werd door de leiding van Vrone bleek de wens om te handballen toch niet zo groot. De handbal was ter ziele en zou pas in 1983 weer op staan.